|
|
Al geruime tijd bestaat er in Nederland een hoge mate van overeenstemming tussen overheid en sociale partners over de te voeren economische politiek. Deze consensus kwam in de jaren tachtig tot stand na een herdefiniëring van de rol van de overheid in de economie en een radicale ommekeer in de opstelling van de vakbeweging. De opeenvolgende Nederlandse regeringen ontwikkelden een beleid dat steeds minder gericht was op economische interventie en steeds duidelijker zich toelegde op beperking van de collectieve uitgaven en reductie van het overheidstekort. De rol van de overheid in de economie werd verder verkleind door deregulering en privatisering. De vakbeweging liet haar streven uit de jaren zeventig naar maatschappijvernieuwing en vergroting van de zeggenschap van werknemers in ondernemingen varen en stemde in met een aanhoudende loonmatiging in ruil voor arbeidstijdverkorting. |